Wielki słownik języka polskiego PAN

Projekt wpisuje się w ciąg prac z zakresu leksykografii ogólnej, których wynikiem jest duży słownik ogólny języka polskiego, jaki powstaje mniej więcej co pięćdziesiąt lat. Wielki słownik języka polskiego PAN stanowi kolejne ogniwo tego łańcucha, poprzedzały go (w XX w.) słownik J. Karłowicza, A. Kryńskiego i W. Niedźwieckiego (tzw. słownik warszawski, 1900–1927) oraz słownik pod redakcją W. Doroszewskiego (1958–1969). Wcześniej podjęto w IJP PAN próbę opracowania wielkiego słownika polszczyzny w latach 80. XX w., prace zostały jednak przerwane. Obecnie opracowywany słownik powstaje przy udziale wykonawców z kilku ośrodków akademickich w kraju (IJP PAN, uniwersytety: Jagielloński, Śląski, Warszawski, Mikołaja Kopernika) […] Zakres informacji w hasłach obejmuje takie składniki jak: definicja znaczenia (znaczeń), ilustracja materiałowa (kolokacje i cytaty), kwalifikatory, pełny paradygmat odmiany, informacja składniowa, informacja normatywna, etymologia, chronologizacja (informacja o najwcześniejszym poświadczeniu), relacje semantyczne (wskazanie hiperonimu, synonimów, antonimów), związki frazeologiczne z danym wyrazem i inne, zależnie od charakteru opisywanej jednostki. Podstawą materiałową jest Narodowy Korpus Języka Polskiego, Korpus WSJP PAN oraz teksty dostępne w Internecie [źródło: IJP PAN projekty].